Wnioski o pracę zdalną okazjonalną muszą być wprowadzane do akt osobowych i przechowywane  w części B. Pracodawca, który prowadzi akta osobowe w formie papierowej,  wnioski złożone przez pracownika w postaci elektronicznej będzie musiał drukować.

Praca zdalna okazjonalna to praca wykonywana w miejscu wskazanym przez pracownika i zaakceptowanym przez pracodawcę, realizowana na wniosek pracownika w maksymalnym wymiarze 24 dni w roku kalendarzowym. Jej wyróżnienie staje się o tyle istotne, że wyłączono w stosunku do pracy okazjonalnej znaczną ilość zarówno formalności związanych ze stosowaniem pracy zdalnej, jak również obowiązek zapewnienia pracownikowi narzędzi pracy lub rozliczania kosztów używania własnych narzędzi i m.in. zwrotu wydatków na prąd oraz usługi telekomunikacyjne.

Wniosek o pracę okazjonalną pracownicy mogą składać w postaci papierowej lub elektronicznej

Przykład: Wniosek o pracę zdalna okazjonalną będzie mógł zostać złożony na podpisanej kartce, faxem, „zwykłym” mailem, komunikatorem używanym w kontaktach pracodawca – pracownik.

Wnioski mogą opiewać na pojedyncze dni lub jakąkolwiek ich liczbę mieszczącą się pozostałej do wykorzystania liczbie dni pracy okazjonalnej.

Przechowywanie dokumentów związanych z pracą zdalną

Rozporządzenie ministra rodziny, pracy i polityki społecznej z 6 marca 2023 r. (Dz.U. z 2023 r., poz. 471) zmieniające rozporządzenie z 10 grudnia 2018 r. w sprawie dokumentacji pracowniczej rozszerzyło część B akt osobowych o dokumenty dotyczące wykonywania pracy zdalnej. Są to przede wszystkim:

• polecenia wykonywania pracy zdalnej i odwołania tych poleceń;
• wnioski o pracę zdalną pracowników uprawnionych oraz innych pracowników;
• porozumienie z pracownikiem dotyczące pracy zdalnej;
• wnioski o zaprzestanie pracy zdalnej uzgodnionej w trakcie zatrudnienia;
• oświadczenia pracownika o posiadaniu warunków lokalowych i technicznych umożliwiających wykonywanie pracy zdalnej;
• uzgodnienia dotyczące rozliczania kosztów pracy zdalnej;
• potwierdzenie zapoznania się z procedurą ochrony danych osobowych przy pracy zdalnej, z oceną ryzyka zawodowego, z informacjami o bhp przy pracy zdalnej.

Podstawa prawna:

• art. 67(33) ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 1510 ze zm.)

Pracownicy, wychowujący dzieci młodsze niż ośmioletnie, od 26 kwietnia 2023 r. mogą składać wnioski o elastyczną organizację pracy, która obejmuje kilka rozwiązań dotyczących czasu pracy lub pracę zdalną. Wnioski takie nie są, co prawda, bezwzględnie wiążące dla pracodawcy, ale ich ewentualne odrzucenie musi być każdorazowo poprzedzone analizą możliwości przychylenia się do wniosku - biorąc pod uwagę rodzaj pracy lub jej organizację, ale również możliwości pracodawcy, jak też potrzeby pracownika.

Prawo do wnioskowania o elastyczną organizację pracy zostało wprowadzone do kodeksu pracy w wyniku wykonania Dyrektywy 2019/1158 z 20 czerwca 2019 r.  jako możliwość dostosowania swojej organizacji pracy, w tym przez wykorzystanie pracy zdalnej do sprawowanie opieki przez pracowników – rodziców. Do złożenia wniosku uprawnieni są pracownicy wychowujący dziecko do ukończenia przez nie 8 roku życia.  

Elastyczna organizacja pracy

Pojęcie elastycznej organizacji pracy obejmuje:

• pracę zdalną;
• przerywany system czasu pracy;
• system pracy weekendowej;
• system skróconego tygodnia pracy;
• ruchome rozkłady czasu pracy z art. 140(1) k.p.;
• indywidualne rozkłady czasu pracy;
• obniżenie wymiaru czasu pracy.

Wniosek

Wniosek o elastyczną organizację pracy można składać w postaci papierowej lub elektronicznej, w terminie nie krótszym niż 21 dni przed planowanym rozpoczęciem korzystania z elastycznej organizacji pracy.

We wniosku pracownik musi wskazać:

• imię i nazwisko oraz datę urodzenia dziecka;
• przyczynę konieczności skorzystania z elastycznej organizacji pracy;
• termin rozpoczęcia i zakończenia korzystania z elastycznej organizacji pracy;
• rodzaj elastycznej organizacji pracy, z której pracownik planuje korzystać.

Ocena przez pracodawcę

Pracodawca rozpatruje wniosek, biorąc pod uwagę: wskazane w nim potrzeby pracownika, termin oraz przyczynę konieczności korzystania z elastycznej organizacji pracy, potrzeby i możliwości pracodawcy, w tym konieczność zapewnienia normalnego toku pracy, organizację pracy lub rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika. Pracodawca jest obowiązany poinformować pracownika w formie papierowej lub elektronicznej o uwzględnieniu wniosku albo o przyczynie odmowy jego uwzględnienia, albo o innym możliwym terminie zastosowania elastycznej organizacji pracy niż wskazany we wniosku, w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania wniosku. Zgodnie z art. 281 par. 1 pkt 5a k.p., kto, będąc pracodawcą lub działając w jego imieniu, narusza przepisy o elastycznej organizacji pracy, o której mowa w art. 188(1) k.p., podlega karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł. Naruszeniem przepisów jest m.in. niezachowywanie terminu odpowiedzi na wniosek. 

Podstawa prawna:

• art. 188(1) ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 1510 ze zm.)

27 kwietnia 2023 r., w Dzienniku Ustaw pod poz. 803, opublikowano ustawę z 26 stycznia 2023 r. o zmianie ustaw w celu likwidowania zbędnych barier administracyjnych i prawnych, która to wprowadziła zmiany m.in. w ustawie z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn.

Opodatkowaniu będzie podlegało nabycie przez nabywcę własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej w okresie pięciu lat, począwszy od 1 lipca 2023 r. oraz w każdym kolejnym okresie pięciu lat:

• 36 120 zł od jednej osoby lub 108 360 zł od wielu osób – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej,
• 27 090 zł od jednej osoby lub 81 270 zł od wielu osób – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej,
• 18 060 zł od jednej osoby lub 54 180 zł od wielu osób – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy.

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby nastąpi więcej niż jeden raz w pięcioletnim okresie, o którym mowa powyżej, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych trzeba będzie doliczyć wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych dotychczas w tym okresie.

Do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed 1 lipca 2023 r., będą stosowane przepisy w brzmieniu dotychczasowym.

Uwaga: Wejście w życie powyższych zasad nie jest jeszcze ostatecznie przesądzone. Parlament pracuje nad zmianami, które mają wprowadzić kolejne modyfikacje limitów. Zlikwidowany ma zostać także obowiązek sumowania darowizn od wielu osób.

Podstawa prawna:

• art. 5, art. 19, art. 24 pkt 2 ustawy z 26 stycznia 2023 r. o zmianie ustaw w celu likwidowania zbędnych barier administracyjnych i prawnych (Dz.U. z 2023 r., poz. 803)

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 9 maja wydał interpretację nr 0111-KDIB2-2.4014.67.2023.1.PB. Dotyczyła ona skutków w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z zawarciem umowy pożyczki.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że w marcu 2023 r. podpisano umowę pożyczki w Paryżu  z osobą prywatną z Francji na określoną kwotę wyrażoną w zł. Przelew został dokonany w marcu 2023 r. z francuskiego konta, w chwili podpisania umowy środki pieniężne znajdowały się na terytorium Francji, we francuskim banku.

Wnioskodawca zadał pytanie, czy powinien zawiadomić w jakiś sposób urząd skarbowy o otrzymanej pożyczce oraz czy w takiej sytuacji należny jest podatek od czynności cywilnoprawnych. Przedstawił swoje stanowisko w sprawie, zgodnie z którym w przypadku umowy pożyczki zawartej za granicą Rzeczypospolitej Polskiej nie istnieje konieczność składania zawiadomienia urzędu skarbowego o pożyczce oraz należności za podatek od czynności cywilnoprawnych.

Zasady opodatkowania pożyczek PCC

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.  Zgodnie z przepisami ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. W myśl ustawy, obowiązek podatkowy (poza zastrzeżeniem) powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Obowiązek podatkowy ciąży przy umowie pożyczki na biorącym pożyczkę. Stosownie do treści ustawy podstawę opodatkowania stanowi przy umowie pożyczki – kwota lub wartość pożyczki, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych. Stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 0,5 proc.

Zgodnie z ustawą podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika. Podatnicy mogą złożyć również za dany miesiąc zbiorczą deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, pod spełnieniu określonych warunków wymienionych w ustawie.

Umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi (z ustawowym zastrzeżeniem) jeżeli ich przedmiotem są:

• rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przesłanki opodatkowania umowy pożyczki

Organ wskazał, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy. Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą, ale nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku przedstawionym przez Wnioskodawcę umowa pożyczki została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, tj. we Francji. Środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki, w momencie zawarcia umowy pożyczki również znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem zawarta umowa pożyczki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a tym samym nie ciążył na Wnioskodawcy obowiązek złożenia deklaracji PCC-3. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że nie istnieje konieczność zawiadomienia urzędu skarbowego o otrzymanej pożyczce oraz nie wystąpi konieczność zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Podstawa prawna:

• art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b, art. 1 ust. 4, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4 pkt 7, art. 6 ust. 1 pkt 7, art. 7 ust. 1 pkt 4, art. 10 ust. 1 ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r., poz. 170 ze zm.)

Właściciele domów, którzy nie mogli w poprzednich latach odliczyć wydatków na termomodernizację, mają szansę skorzystać z ulgi podatkowej teraz, składając korektę zeznań. Chodzi o koszty poniesione przed formalnym oddaniem nieruchomości do użytkowania. To efekt nowego stanowiska Ministra Finansów, że ulga przysługuje niezależnie od spełnienia tego wymogu.

Więcej na ten temat w tekście w serwisie Prawo.pl >>

Rząd przyjął projekt przepisów wprowadzających obowiązkowe stosowanie e-faktur od lipca przyszłego roku. Do tego momentu korzystanie z Krajowego Systemu e-Faktur ma być dobrowolne. Nowy system fakturowania ma ułatwić przedsiębiorcom prowadzenie biznesu i przyspieszenie cyfryzacji sektora publicznego.

Więcej na ten temat w tekście w serwisie Prawo.pl >>